Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CAFER TURAÇ
Ne Kaldı Senden
Öcalınmış, bungun bir yüzdüm ben, nihayet anlaşılmaz bir adam
sularıma girdiler palalarım yok oldu, kendimi seyre daldım
ceketimi giydim gözlerimi çaldılar, tütün içildim evlerde
yapraklara duldalandım, kuşlarım göç etti, iklimim çöktü, yalnızdım
mutsuzdum iyilendim, beni mutlu ettiniz
kestim sakallarımı, utandırıldım
eski trenlere binerdim, yeşil pencereli odalarda bir tek kaldım
düştü yere kalkanlarım, ağzımın kenarları tutmadı gül
tadını sarındım cezayir karanfillerinin yakama vurdu kış
ey sen gidip dönmeyenin ey ne kaldı senden
seher vaktiydi, kuşluktu, alacasına vardım akşamların
avcıydım yaralı bir ceylan kaldım,
ağlanmış bir nisandı ötelerimde duran
uyandı cismim, alkışlandım, tavan aralarım güldü, bir tek kaldım.
Bir tek kaldım, bıçaklarla öğütüldü parmaklarımın esrarı
oysa parmaklarım sayardı gökteki yıldızları ve çevirirdi kitap sayfalarını
bir duruşum kaldı kapı önlerinde, unutuşum parmakla yıldız saymayı
bir gidip gelmelerim kaldı sur önlerine, yadırgandım, bir bu kaldı bana
çok görme beni, uysaldım gömleğim takılmadı fesleğenlere, bir tek kaldım.
çok görme, senin sesindim onun sesiydim kendimin sessizliğiydim,
kendime kaldım.
