Asanatlar "şiirden sinemaya" 
NECATİ SARICA
Bir Başımayım Ötesi Yok
Rahme düşen toprak bir yarasına çiçek verirken
ruhumun taşlara yakıştığı
varlık için ölüm
ölüm için varlık arasında
basit bir geçiş yolu bulabilirdik belki de
ölüm insanın aynasıdır dediğime
manayı kelimenin kalbine indiren rabbe şükürler ile
inanç azaldıkça artarken bizde
biz çağırıyoruz hayatı kelimenin kalbine
Kendi yansımasından başka bir şey olamayan insanın kaderiyle
uzaklara bakan gözlerle
gözlerimizde rengini kanattığımız bir masala adanmış sözlerden
ve kendini gösteren hiçbir şeyi anlatamayan bir tanıklık
beklentisiz bir beklemenin sonunda
ölüm sanki hep benim yüzümden bakarken aynalara
yine ve yeniden beyhudelik boy veriyor
bize yakın ve bize uzak her bir aynasında
inkârın imkânsızlığı denendikçe var olan insanın
sorusu akış imgesi içinde zamana sorulan
insanın çekirdeği parçalandıkça ötekinde aradığı
Tanrı’dan kaçacak yer olmadan ve Tanrı’yı bulamadan
Bir anlamı olan her şey bir bir içimde kayıp olurken
kör olanın olmadığı bir saklambaç ve açılmayan gözlerle
fısk ile fücur ile
haramın helal ile karşı karşıya bakıştığı bir zamanın vicdanı
aklımı zor ederken
kulaklar tırmalanıyor
barbar bir ilahiyatın üflediği ney sesinden
Münafıkların mükafatlandırıldığı bir hayatın içinden
ölümün anlamı anlaşılabilir mi
ölümün anlamına ulaşılabilir mi
söylemenin samimiyetiyle vermek
yakınlığın bağrından koparıp
ağzından çıkarıp vermek
Ve bana kalan
cevapsız bırakılmış bir yaşamanın içinde
ölüm bir yandan çağırırken
hayat bir yandan çağırırken
beklentisiz beklemek
ve sabır
ve tahammülü sabrın
Ve benim yüzümün son işareti ruhumun imkânını sormak zorundayım
kelimenin kalbine manayı indiren rabbe şükürler olmak zorundayım
ve sonsuzluğun artısı eksisi içinde parçalanırken
içimdeki çekirdek parçalanırken
yola çıkarak bulunabilecek olanların
bütün bu olup bitenlerin en uzağında
yoruldum ve bekliyorum
sorgusuz ve sualsiz sevişlerimle heder ettiğim kendimle
ziyan olayım diye çıktığım bütün yolların sonundayım
bir başımayım öteki yok
bir başımayım ötesi yok
ve artık bir hayatın çıplak bırakılmışlığı içimde
