NİLÜFER ZONTUL AKTAŞ
Gölge Kadar Bir Yalnızlık
Gün kadar neşe
Pencereye sığınmış gölge kadar
Bir yalnızlık istiyorum…
Daralmış nefeslerin göğsünde açarmış güller
Gövdesi diken diken…
Acıyı severmiş dilim
sabır kadar…
Sunulmuş sessizliklere inildiķçe
İnilti yok
Ve yusufi kuyular…
Ben ümmi
Ben âmâ ben lâl
Ben yemini dilime değil kalbime bağladım
Ant olsun ki serime bağladım
Serinlikleri unutarak…
Derin değil gövdem seceresi yazılır anlık
'Aklım' dedim işte gördüğüm bildiğim kadar
Bilge bedenlerden tohum devşiren…
Büyüyen gövde büyüdükçe terk eder yeşili
Dallarına emanet…
Dallarımın da kimi kırık oysa…
Gün kadar neşe
Pencereye sığınmış gölge kadar
Bir yalnızlık istiyorum
Toz bir kanattan ne bekliyorsa çiçek
Ondadır birikmiş rüyalarım
…