SEMA TORUN
Bahar Ağıt Kadar
Bahar toplasın canımı
Dürsün bohçalara
Kimseye zahmet olmadım
Ne bağda gül ne bostanda dal
Görmediniz dağıldım dağıldım
Sandınız dağım
Bana eteğinden yer bile düşmedi
Ne su ne kır çiçeği
Nasibim
Vebalı vadilerin sıtma geceleri
Sıçrayarak uyandığım rüyalar
-içerlek şarkılarım savrulsun
dağlayan acımla
safran benzim kurusun-
Yonttum büyüdü suretin
Bir balçıktan çekerken ellerimi
Ellerin miydi yoksa unuttum
Bu gölde balıkların ağzıydım
Dairelerce sustum
Ben sana ağırdım ben sana ağrı
Ben getirdimdi ağzımı elimi sesimi
Sen mors alfabesi
Süveydaydım evvelde biatım alnıma düşeli
Sen kuşkulu kapı zelzelesi
-akşamsefaları yerdeydi safa yerde
hançer kınında terlikler taşlıkta
gece kırışığı bırak
açılmasın bir yalanın ağrısı-