Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CUMA KARAARSLAN
Aç Yaramı Kan Gitsin
Gel sen aç yaramı, hekim ne bilir
kanayan yaramda kalan sesimi
bakma kurşunlara alnına gelir
gelir dört bir yandan talan mevsimi
Dört yanım cendere yaprak dökümü
ne yeminlerim var ne tövbelerim
boşalttım yeniden bütün yükümü
eleksiz heybemde sevda elerim
Vadilerde duran sesini derip
doldurdum içimde yanan tasımı
bastığın yerlere ruhumu serip
gülüşünle sildim gönül pasımı
Suyundan içmeye hiç kıyamadım
her yudumda hep aşk hep senin yüzün
hep senin yüzünden hiç doyamadım
hep sonsuz özleyiş hep sonsuz hüzün
Vaktini şaşıran bir yağmur ömür
dağların sırrında açan bir çiçek
can seninle yaşar seninle ölür
varsa seninle var geçmiş gelecek
Var mıdır âlemde bu aşkın dengi
bu kadar haykırış bu kadar tufan
bakışında saklı sonsuzun rengi
çığlık dalga dalga isyan an be an
Kopacak birazdan belki kıyamet
gönlüm kara ve dar dağlar un ufak
seyret ey sevgili yananı seyret
aşk için yeniden sökerken şafak
Belki bugün yine başım belada
aklım halay çeker başım hoş belki
bir gurbet aradım binbir sılada
yokmuş meğer aşkın sonu ve ilki
Ama gönlüm dolu sonsuz bir sızı
bilirim bu yaşta yakışmaz ölmek
sönmemişken daha çoban yıldızı
yakışırken yüzüne daha bu gülmek
Unutma dönecek elbet bu devran
yeniden açacak mavi gökyüzü
yeter ki kuşlara sen iyi davran
kuşların da gülsün sen gibi yüzü
Akla kara belli olunca o gün
seyret kaçacak yer arayanları
o gün bize düğün üstüne düğün
seyret o gün aşkı bulan canları
O gün aç yaramı kan gitsin öyle
bitsin ayrılığın öyküsü bitsin
ve benimle sonsuz şarkıyı söyle
gitsin sesimiz ta sonsuza gitsin
