Asanatlar "şiirden sinemaya" 
AHMET AYDIN
Acılar Avcısı Kalbim
Kara meşenin direncine, derinliğine
Sen iklimine benzersin
Dağlarımın güzelliğisin
Bir çift gamzenin duruşuna
Parçalanan ayna kırıklarında yüzün
Bir adın var mıydı
Neye benziyordun sahi
Unuttum gülüşünün rengini
Ak ile akran
Kan ile kardeşti bir orman
Birer birer sönerdi ışıkları komşuların
Sessize alırdık
Kırardık geceyi
Aş ve aşk, iç içeydik
Kan tutuşurdu ateş alev
Sevişirdik şafaklara
Sensiz uyandığım şafakları
Saymadım ömre
Fecirde açan gözlerin
Çalar gece lacisine
Seni düşünürüm
Seni şiir gibi
Acıları, ayrılıkları yüklediğim
Acılar avcısı kalbim
Yine mevsimler göçüğündesin
Yürü efkâr zamanı
Çöreklenme günlerime
Umut ederek
Güneşten içmek
Gül sulamak
Şimdi sevmek zamanı
İhtimal, seni sevmeye
Ömür yetmeyecek.
