TÜLAY AYDIN
Acıya Dokunmak
Ağustos hüküm sürer
Güz sancıları başlar bu zamanda
Yitik şehrin yitik sokaklarında kayboluruz
Acıya dokunuruz belki
Yine gün batarken…
Geceyi bekleyen sancılar
Ömrün sayfasında okunur
Gönül ağrısıdır bu
Hüznün geçmişini yazar
Gel!
Gel de, okuyalım birlikte
Vuralım ıslak mührümüzü kalbimizin ortasına
Kuşlar diyorum
Gökyüzünün maviliğinde nasıl da özgürlüğe kanat çırpıyorlar…
Çocuklar diyorum
Hayatın anlamsızlığında nasıl da masum ve güzel gülüyorlar…
Biz mi?
Bırakalım sancısı tutmuş vakitleri
Gecenin bitim zamanı geldiğinde
Güne doğacak yeni umutlar emzirelim
Sabaha ulaştıralım gök kubbeyi inleten sesler eşliğinde
Avuçlarımızla besleyelim güneş değmeyen yanlarımızı
Karanlığı sağıp içinden aydınlığı damıtalım
Huzura yelken açtırıp diyar diyar gezdirelim hayallerimizi…