Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CUMA KARAARSLAN
Artık Buralardan Gidesim Gelir
Çıkıp gidesim var bu sokaklardan
Ne çıkar çürümüş yalandan başka
Sevdasız, umutsuz bu korkaklardan
Çıkıp gidesim var o sonsuz aşka
Bir şarkı çıkarıp
Tüm ırmaklardan
Bir şarkı
Bir şiir
Bir sonsuz bahar
Ve bir de kar saçımdaki aklardan
Yana yana dibe vurmuşken efkâr
Akıp gidesim var al yanaklardan
Benim!
Gözlerinde gözyaşı
Ey yar!
Ölesiye suskun şehir ve insan
Her ölüm bir başka belaya çağrı
Yüreğim çok yorgun
Kanıyor her an
Sarsıyor aklımı dinmez bir ağrı
Çıkıp gidesim var bu sokaklardan
Çağıra çağıra
Bütün dağları
Hep düştüğü yerde kalıyor acı
Hep düştüğü yeri yakıyor ateş
Tenimde, ruhumda aşkın kırbacı
Yürekten yüreğe
Akıyor ateş
Gücüm yok hayata
Kırıldı dizim
Öcüm var alamam hiçbir zalimden
Nasıl sustum böyle
Nasıl dilsizim
Can gürzüm, kılıcım düştü elimden
Körleşti mi yoksa ah gönül gözüm
İçimde duman mı sarmış her yanı
Ne kadar acıdan sonradır ölüm
Ne kadar yol gider
Acı kervanı
Artık yaralardan kan kırmızı gül
Ve gözyaşlarından yağmur serpilir
Artık yollar bir sel ve gürül gürül
Artık buralardan gidesim gelir
Çığlık olur sesim artık duramam
Dizilir peşime anılar bir bir
Niçin, nasıl, neden diye soramam
İnsan niye ağlar
Niye delirir
Çekip gidesim var önümde yollar
Sevmeyen ne bilsin sevda halinden
Şimdi karlı dağlar nasıl da sarar
Taze kardeleni ince belinden
Keşke sen de gelsen
Benimle ey yar!
