Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CUMA KARAARSLAN
Asi ve Endişeli Naralarım Var
Susardık çağın tenhasında
Güneş toplarken
Konuşmazdık
Kalbimiz bütün zamanların yasında
Zemheride kar yağınca
Perdeleri kalbimize kapardık
İçimizdeki çocuk ağlayınca
Kimsesizlik başlardı
Öteki olurduk yar
Öteki oldukça bu dünyadan kopardık
Yeniden ateşler yakar
Öteleri kalbimize kapardık
Zaman aynı zamana
İnsan aynı mezalime dönerdi
Kimi anlamaz
Kimi anlar öldürürdü
Ne katliamlar biter ne acılar dinerdi
Zulüm durmaz yürürdü
Daldan dala konarken sevdanın kuşu
Misafir bile değildi gözleri gözlerimize yârin
Kör bir bıçağın sırtımda yaraları
Öyle serseri öyle derin
Şimdi ruhumda başlar gece yeniden
Kırık dualarda az buz bir âmin şimdi dilim
Susardım susardım susardım mecburen
Titrerdi yüreğim
Soğuk başlarken
Buz olur tanınmazdı eşkâlim
Ağaran saçlarım akan ömrü solarken
Yeni bir masala tahammülsüz başlardı sabah çağrısı
Oysa ne çok beklemiştim seni ben
Nasıl bir ömür dolduysa
Böyle hep beklemekten
Şimdi aklımı sarsar bir bilmece yeniden
Vaktinden önce kesilen bir fidandı dileklerim
Ne sen sardın ne de dünya sarmaladı yaramı
Sustun rüzgâr karıştı sesime
Sustun susuşuna savurdum rüzgârımı
Yolum yok
Yitirilmiş zamana
Asi ve endişeli naralarım var
Çığlıklarım yana yana
Sahi ben kaldım mı sen var mısın
Bitmedi mi bu dünyanın döngüsü bu zalim şaka
Susmak lazım artık
Tüm kelimeleri bırakıp aşka
Konuşacak ne kaldı ki söyle yar senden başka…
