Aşk Götürsün Beni

AHMET AYDIN
Aşk Götürsün Beni
 
Ben seni sevdiğimde
Sesim dağlara değdiğinde
Yanar kuru bir dal
Bir ses çıkarır, çatırdar
Sen bağrımda köz kal
 
Ütülü, katlı mendilim
Niye ne için saklarım
Katlar arasında bir resim
 
Tamamdır, vakti geldi
Göç olduk yollara, yaylalara
Belki yakarım o resmi
Tutuşturmak için
Yeni bir ateşi
 
Yuvarlandıkça gözlerinden
Dudaklarına değen
Tuzlu bir dua
 
Ya başındayız
Ya ortasında
Ya da sonundayız
Ama yoldayız
Hesap aşk ile
 
Ben sevdiğimde seni
Dağılsın tespih taneleri
Aşk götürsün beni
 
Şimdi ben dudağında iğneler
Eski bir terzi edasıyla
Yeniden prova ediyorum
Yeni baştan bir aşkı
İşte çiçekteyiz Kevser pınarında
 
Öyle sonsuz
Öyle derin
Öyle çocuksu
 
Namlunun yatağında
Nehirlerin öfkesinde
Anaların feryadında
Babaların asil sabrında
Baharların coşkusunda akar
 
Çiçekteki çocukluğumuz
Öyle derin
Öyle sonsuz…
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir