Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CUMA KARAARSLAN
Aşk İle Del’oldum Ben
Ey zul
ey kör hadsizlik
ey kör hadsizlik
ey çulumdaki yağmam
ey çapul
ey ölümü utandıran coğrafyam
ey yalın değersizlik…
Her yoksul yürekteki başka bir sevgisizlik
kararan her akşama akan kara gözyaşı
sabahın güneşini karalayan asi kan
sabahın güneşini karalayan asi kan
çatlamış sabır taşı
çavlan olmuş sessizlik.
Bunca din bunca kavim
zulüm için mi olur.
Ey yurdum yıkık evim
Ey yurdum yıkık evim
can canı nasıl bulur.
Nasıl bakarım şimdi kapkara coğrafyama
nasıl bakarım şimdi çocukların yüzüne
ömrüm boynunu bükmüş yüreğim yama yama.
Ne küllerimden ahım doldu göğün koynuna
ne de hevesim oldu bu dünya oyununa.
Gönüllüydüm esarete
ateşlerin yakmadığı insafsız bir ıslaklık sarmıştı yüreğimi
ateşlerin yakmadığı insafsız bir ıslaklık sarmıştı yüreğimi
günleri yaka yaka ve erite erite
ağıtlara bıraktım yurdumu ve yerimi.
Yemin ile yalanın kardeşleştiği çağda
yalnız suskun dil oldum şehirde tek başına
dost ile arkadaşın kalleşleştiği çağda.
Sonra yâr’la vuruldum
tek başına bir dağda
dil oldum hey del’oldum
gül gibi çocukların bakışında boğuldum.
Bunca din bunca kavim
zulüm için mi olur.
Ey yurdum yıkık evim
Ey yurdum yıkık evim
can canı nasıl bulur.
Nasıl bakarım şimdi kapkara coğrafyama
nasıl bakarım şimdi çocukların yüzüne
ömrüm boynunu bükmüş yüreğim yama yama.
Kayboldum işte birden
arasa da bulamaz izimi arayanlar
yâr izinde kaybolmuş bekleyişlerde soldum.
Soldu sevdalı canlar
tutulmuş dil oldum ben
yâr ile vuruldum ben
aşk ile del’oldum ben
kurumuş nehir iken
sel oldum
sel oldum ben.
