ZEYNEP SEYYAH AK
Asra Yemin Sürerim
Senin de kalbinin acıyan saati gelir mi
Sana anlatmadığım o dipsizliğin yüzündeki gölgesinde dünün
Ve ben; her yolculuk
Yeni bir ruh satın alırım zamandan
Güncelerim küf kokulu mendillerde çürümeye yüz tutarken
Alışkanlıklarımın ölme saati çalıyor yeniden
Şimdi sen bu söylemlere benzerken tarifsiz
Bir daha gökkurşun dökülüyor gözlerimden
Kaç kez unuttum ellerimi gözlerime götürürken
Kaç kez aynalardan topladım yüzümü sayısız
Ben olmak bu kadar acı verir miydi aynalara
Zaman ne denli geçiyor iklimlerinde kırk satırlıkken
Eğer duruyorsa çocuk kalbinde hala bir güneş
Onu son yolculuğuna uğurla
Uğurla ki kalmasın gecenin hatrı
Örtüsüne bürünmüş her imge ama ben yine de
Umudun heybesine binlerce mısra dökeyim istedim ağırlığınla
Göz kapaklarında şafağın çiği eteğinde
Dokunaklı göğsünü onarmaya muştu olamaz bilirim
Her ses senin kutsalın oluverir
Benim bir kuyu dibi benim girdap
Her yüz aynanın diğer tarafında kalır
Ben olmadan ben gönül yorgunluklarınla
Sonsuzluk gibiyse kendinden uzakta her kaçış
Gitme demem
Asra yemin sürerim