Asanatlar "şiirden sinemaya" 
YILMAZ EKİNCİ
Ay ve Güneş Şahidimdi
Suyla karılmış bir topraktım
Parmaklarının arasında dağıldım
Şekillendim çizdiğin tabletlerde
Yanıp küle dönüşen bir renge durdum
Ben azaldım yavaş yavaş
Sen çoğaldın
Uyandım
Hayat denen bu girdapta
Her şeyi yaşayarak gördüm
Kalbimi tırmalayan bir şeydi günah
Vurdum göğsümü serin sulara vaftizci Yahya ile yıkandım
Kurban bir çocuk gibi boynum vuruldu Babil şehrinde
Yasalarda hükmün yoktu muğlak bir fiile saydılar suçumu
Berrak bir göğün altında yüreğim deşildi
Ay ve güneş şahidimdi
Çoğunluğun tanrısını reddettim Nuh’un yalnızlığıydı öfkem
Sende varlık bulurdu zaman
Doğarsa hilal
Büyürse dolunaydı
Sende büyüyen bir çocuktum
Gittim
Uzak mevsimlerde ışıldadım
Mahlukattan uzak Mabud’a yakın
Onuru çiğnenmiş coğrafyalarda çocuklara selam durdum
“Ve en leyse lil insani illâ ma se’a” sözünden gayri
Sözlere boynumu teslim etmedim
Ve öyle yaşadım bu iki kapılı handa
Sen aydın ben gece
Çokça gider az kalırdım
Sende boğulan bir denizdim.
