Asanatlar "şiirden sinemaya" 
FATOŞ BALI
Ayna Kırıkları
Kendisinde bulduğu kadarını anlıyordu insan
Esirdi çünkü paydasında
Görünenin yanılgısıyla doldurdu boşluklarını
Tamamlayamadı bütünü elindeki parçalarla
İhmalini kanıtlar gibiydi,,,,,,,,,,.
Biçimsizleşti farkına varmadan
Nesnel avuntularıyla
Öncesiz masallarla yatmıştı sentetik uykusuna
Ortak bir mekân yoktu
Vicdan ile yabancılaşmaya
Aldanmadı tabiatın arzusu
Onu defalarca öldüren
Gözü pek insanın umarsızlığına
Altın bir oran oldu pullarında kozalağın
Ve kuşandı madde
Mananın Kartezyen yazgısıyla
Sarmal derinliğinde boşluğun
Ayna kırıklarını topladı ciğerlerinden
Gece delisi tırnaklarıyla
Büyük bir korku içinde ve önleyemediği bir kuşkuyla
Konuştu insan yüzleşir gibi
Dilinin ucundaki yarayla
İstemekti çünkü özgürlük
Güzel olanı istemek
Ne İkarus yanıldı
Ne de boşuna düştü Thales kuyuya
