SÜNDÜS ARSLAN AKÇA
Başımda Erbaneler
Sesi kısık cümleler
Gözlerimi sel eder
Her satırda imgeler
İz bırakıp el eder
Anılar sokağında
Ritim tutar her biri
Kalbi dansa kaldırır
Hem sultanı hem miri
Aklı baştan aldırır
Şiir sağanağında
Dert atına bindirip
Diyar diyar gezdirir
Vakitsizce indirip
Ten’i candan bezdirir
Sevdanın durağında
Söner gözünün feri
Yürek her dem kederde
Akıtır gönül teri
Düşürür seni derde
Mevsimin kurağında
Coştukça erbaneler
Vurur hüznün gözüne
Melal inen haneler
Perde çeker yüzüne
Son sözü dimağında
Kimler geldi ve geçti
Zaman zaman içimde
Ya kapandı ya açtı
Hepsi başka biçimde
Gönlümün çerağında
Şimdi ise telaşım
Kapımda zılgıt çalar
Akıllanmaz şu başım
Alır çıkmaza salar
Gözyaşı ırmağında