Asanatlar "şiirden sinemaya" 
NURKAN GÖKDEMİR
Bir Biz/Yeniden
“gelin canlar bir olalım” yeniden
‘Bir’ olmazsak eğer
bir bir başın eğer
‘onlar’ önünde
bölük parçalanık bir’ler…
‘Bir’ olmazsak eğer
kalp ışıkları umutlar/söner
doğum sancılı öz(gürlük)ler
karanlıklara esir düşer
kanatılır âlemin onmaz
ezel yaraları/‘onlar’ca
yeniden… yeniden…
durmaz/hoyratça
yokedilir/ardın sıra
barış sevgi dolu canlar
gülyüzlü yaslı masumlar
bahar/günce görmeden
‘Biz’ olmazsak eğer
bil ki/ ‘onlar’ kazanacak
yenik düşürüp Bir’i/ yeniden
kan kin şer ve nefretten…
karartılacak yer gök ve denizler
basacaklar yine/dört bir yandan
‘Cennet Otağı’mızı/ yuvalarımızı
ezelî haramiler/âlemi sefiller
ve bozgun ardı/dağılıp öz’den
(s)ayrılıp yiteceğiz/birden…
Ah!..
işte bun yakın pus(u)…
kara ve şer/yüzünden
can çekişiyor dünya(n)!
kalk artık/uyan!
silkin toparlan/ve at
yaban(la) bil(e)diğin
kara kanayık ne varsa
küflenmiş/bilincinden
kocamış kin küs’lerini
öleyazan kalbinden
ve artık
Biz’i bölme
Biz’i koru
Biz’i sev
ve yaşat/yeniden
öz/gür ve sevecen
kardeş renklerden
umutlarla serpilen
‘Bir’ özge bahar
olsak… keşke…
Biz/ yeniden
