Asanatlar "şiirden sinemaya" 
NURAN KÖSE BAYDAR
Bir İhtimal Fısıldar
bir ihtimalden daha söz ediyor İstanbul
gün batıyor, karanlık sokaklara çöküyor
bir körlük almış başı, gidiyor
en yakışıklı akşamı takmış yine koluna
renkli ışıklar ardında bir sis, bir oyalanış
gülen yüzler ardında kara bir gölge
nankörlük almış başı, gidiyor
suskun çığlıklar asılı cam kenarlarında
bir martı küsmüş rüzgâra, susuyor
yarım kalmış vedalar var limanlarda
hiç kimse kimseyi tanımıyor göz ucunda
bir fotoğraf düşüyor eski bir çerçeveden
sokak lambaları titriyor gecenin kalbinde
bir gölge gibi kayıyor hayat elimizden
bir ihtimalden daha söz ediyor İstanbul
sevmelere inat, vefasızlığın koynunda
can çekişiyor tertemiz ruhlar, ayaklar altında
ölmek mi kurtarır dillere dolanan vuslatı?
kalmadı kalem tutan ellerde bir umut kırıntısı
kalmadı alemde, ömre bedel bir sevda şarkısı
bir rüzgâr savuruyor yarım kalmış mısraları
bir aynada eriyor suretimin kıyısı
her çizgide bir suskunluk, bir zaman tortusu
kendime çıkmayan sokaklarda kayboluyorum
bir adım geride kalıyor çocukluğumun sesi
ne vakit sevsem, bir gölge doluyor içime
şairler çoktan terk etmiş bu şehri
geriye sadece kelimelerin yorgun hali kalıyor
yine de bir ezgi dolanır eski bir taş duvarda
bir çay demine sığınır sabaha yorgun kalanlar
ne çok şey susulur, ne az şey anlaşılır
yalnızlıkla dost olmuş banklarda bir bekleyiş
belki bir adım ötede solmaz bir bakış vardır
her gecenin ucunda titreyen bir sükût ışığı
ve İstanbul, yine bir ihtimal fısıldar
