AYŞE ÇELİKKAYA
Bir Öfkenin Niyeti
Göbeği çatlayan bir dünyanın kucağından indim az önce
Ben ki delirmeye ve delirtmeye müsait bir yüküm dünyada.
Bir öfkenin sonuna varmaya hazırlarken ömrümü
Afili kelimelerim gitmiyor zanlarıma kenar süsü olmaktan ileri
Ah Rabbim…
Hangi yaramın yangını çökertmekte metruk vicdanımın iskeletini…
Sözleri söze çeviren Rabbim…
Dağılmakta tüm söz bildiğim yaralarım
Kelimelerim alıp gitmekte başını bir olasılığın baş eğmez iklimine
Ben sahip çıkamadım hiçbir niyetime
Sen sahip çık ne olur tüm niyetten çıkanlara…
Aminlerim hep ıska hıncına yenik düşmüş hesaplarda
Ah hesaplarım ah ne kitaba gelir ne de niyete…
Tasması elimde değil hiçbir öfkemin
Haklılığım yarmakta aklımı en paslı hançeriyle…
Bir masumiyetin kırılışı geçerken ülkemin bakışlarından
Hiç masum değil göğe açılan hüzünlerim…
Sen ki Tanrım niyetine sahip çıkamamışların da Rabbisin
Çıkarır mısın bizi de bizdeki niyetten…