Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSMAİL GİRAY
Bir Sen Kaldın
Gittikçe çoğalan bu kirli yaşamın
Bileklerini zorlayan ağırlığıyla
Çürüyen insanlığı arasında
Bir sen kaldın ey!
Köhne düzenin
Keskin kılıçlarına karşı
Bir sen kaldın
Korkmadan tutuşan kavgaya…
Çileden azade tutmadın kendini
Tehir olmaktan geri durmadın
Bir başına da olsan direndin
Çirkefin göğsünden
Merhametin göğüne beyhude
Adımlar atmaktan
Bir an olsun vazgeçmedin
Kaydını tutmadın şefkatten yoksun
Şifadan tecrit günlerinin…
Güneş orta yerde bıraktığında seni
Eğmedin karanlıklara başını
Yıldızlardan medet ummadın geceleri
Bir mehtaplık selamet dilenmedin
Âlemin zevkine dalmışlardan
Bin yılın acılarıyla çeliklenen yüreğinle ışıttın
Önüne gerilen zifirleri
Korkmadın koyu karanlıklardan
Hayatın eğik dalları uzandığında üzerine
Ürkmeden el verdin mazlumun sesine
Gözyaşına esrik kalmadın
Kuytularda bir yanı eksik kalanın
Aldırmadın nicelerinin sırt çevirmesine
Merhametin dikenli yokuşlarını
Bir başına adımladın
Kanayan avuçlarından gül demeti sundun
Yollarına taş ekenlere
Bir ah etmedin adına intizar edenlere
Merhametin şarkısını söyledin usulca
Kötülükten taş kesilmişlere…
Bir sen kaldın ey
Orta yerinde bu çirkef düzenin
Merhametten yana akçesiz fiil eden…
Yine de yılmadın
Yerinmedin hayatın şerhasında kalmaktan
Sağır kulaklara vefadan yana
Şiirler söylemekten usanmadın
Yaşamın acı zulmü yapıştığında eteğine
Küsmedin kaderine
Men etmedin kendini
Kötülüklere meydan okumaktan
Eyvallah etmedin zulüm tacirlerine
Yüzüstü bırakmadın
Daha doğmamış umutları
Alınyazına yeni baştan çareler nakışladın
Yılların paslı neşteriyle…
Verilmiş bir yemin gibi yaşadın sen
Zor bir zamanda içilmiş ant gibi
Dimdik durdun lanetin çığlıklarına karşı
Yılların yorgunluğuyla nasırlanan ellerini
Açtığında duaya
Bir cümle isyan tutmadın avuçlarında…
Bir sen kaldın orta yerinde
Bu çetrefil sonu gelmez menfi yaşamın
Bir sen
Kalakaldın acıların yalazında
Yalınayak kaldın da bu dünya pazarında
Dönmedin çıktığın yollardan
Dudaklarında kırık bir besmeleyle
Geçip gidenlerin ardından
Bir sen kaldın ey! …
