Asanatlar "şiirden sinemaya" 
NECATİ SARICA
Bir Yaradan Kara Kirazlar
Gurbeti seversen ben buradayım, eğer seversen sılayı ben burada gurbetçliğin taşlarıyla, ekmekle kan arasında beş taşlarını oynuyorum çocukluğumun… Hurma ağaçlarıyla kiraz ağaçları toplanıp oturmuşlar evimizin avlusunda, ne ise o olsun dediklerimiz, en çok çiçek açan günahlarımızla ne ise o olsun diye evimizin avlusunda… Şizofreni kuşlarımıza hurmanın dallarından kar kirazları gibi, üç beş güzel taş yolculadığımız, sefer sayısı yok kara trenleri hurmanın dallarından, her yer çocuk evimizin avlusunda, her yerde kuş sesleri, evimizin de gözleri kamaşıyor avlusuna her bakışında… Koşa koşa kaçtığımız zamanların dış kapılarında kalmış kayıp kulların sessizliğiyle, anlam çevirisi olmayan şiirler inerken kalbimize, güzel şiirler inerken kalbimize kayıp kulların sessizliğiyle, güzel şehirler de kafelerden kaldırımlara taşıyor, düşerken hep seni gördüğüm koşarken düştükçe öldüğüm… Güzel şiirler evimizin avlusundan kaldırımlara taşarken yoksa çöl bizi görüyor mu diye soruyorlar, üç beş güzel taşıyla bakışsız ve kara bir çöl akşamın oluşuna karışan bir yaradan kara kirazlar gibi bize bakıyordu beş taşlarıyla oynarken çocukluğumun… Avlusunda evimizin vakitsiz bir mahalle kerpiç evler dolusu, her günün sabahıyla geceye karışmış bir kadermiş, bütün uzakların hep yanıbaşında bir serçe kuşu tam yirmidört saat ediyormuş karanlıkta, karanlıkta bir insan bir gün boyunca dönermiş, bir serçe kuşu ve bir insan ancak bir çocuk edermiş, her sabah bir geceye kadermiş evimizin avlusunda… Evimizin önünden geçiveren o yoldan attan arabalar, döndükçe dönen bir tekerleğin peşinden, gittikçe gittiğim o yolların bana uzandığı çocukluğumdan, bir çeşmeden su akıyor sarmaşık günlerimize, dedemin konuştuğu güvercinler evimizin arka bahçesinde, çakmağımı ver çocuk dediği dedemin evimizin arka bahçesinde, güvercinlerin gizlice kanat vurduğu, dedemin konuştuğu ve güvercinlerin konuştuğu evimizin avlusundan arka bahçesine, çeşmeden sular akıyor güvercinler dokundukça dedemin gönlüne, ben sokuldukça bir yaradan kara kirazlar gibi, uçuyormuş gibi kanatla dedemin gönlüne…
