NECATİ SARICA
Çağın Yanılgısı
Korkulu bir çağa uyandığımı fısıldayan dudaklarla
Bir kedi ürpertisi yüzümü yüzüne tutardı ustaca
Büyük ölümler ve kahramanlıklar yaşadığım
Denizi balkonunda yitirdiğim evlerin boş odalarında
Yorgun bir kedinin gözlerime uygulanmış sesiyle
Büyük bir odaya geçer ve sorardım
Bu gün ne
Odanın orta yerinde duran bakır heykelime
Sorardım sonra ne
Bir bıçak iziyle çürüyen kadının kokusuyla bulaştığı
Bakır heykelimin insan olma hevesi karşısında
Sorardı sevişmekten yorulmuş gözleriyle
Kadın bir kurşun
Bir kurşun daha sorularla