İLKNUR İŞCAN KAYA

İLKNUR İŞÇAN KAYA Benimle Kal |ÖYKÜ|   Giden, uçak değildi sadece. Mutluluğu, yüreği, ilgisi, uykusuz geceleri, emeği, anlamı da gidiyordu kızı ile. Tuttuğu yegâne el, en yakın sırdaşı, dostu gidiyordu.   Masanın üzerine bırakılmış, Nergis’in kaleminden …

İLKNUR İŞCAN KAYA Kurtlu Elma |ÖYKÜ|   Ailesiyle gittiği balıkçının arkasında büyükçe bir elma bahçesi vardı. Balıklarını yedikten sonra, gürül gürül akan suyun kıyısında gezmiş, şimdi de elmalıkta dolaşıyorlardı.   Güzide, çocuklarına baktı. Onları, yılların kendinden …

İLKNUR İŞCAN KAYA Sıcak Tuttuğum Yüreğim   Gözlerime acı mı sürüldü? Neden göremiyorum pencereme yansıyan düğünü… Uğulduyor kulaklarım…  Ellerimi patlatıyor beynimin dövünüşü…   Tutunacak bir yer arıyorum. Kırık yüreğim olabilir mi? Yabancılaştığım emaneti atmalıyım üzerine …

İLKNUR İŞCAN KAYA Dilek’in Anne Özlemi |ÖYKÜ|   Bugün kapkaranlık dünya. Yoksa güneş doğmadı mı? Allah’ım her şey rüya olsa. Birazdan sımsıcak ellerini yine hissetsem yanağımda… Uykudan uyanma sebebim, yokluğa uzanmış olmasa.   Bu kaçıncı sabah …

İLKNUR İŞCAN KAYA İstasyondan Bavulunu Alan Gider   Bir tren seyahatine benzer hayat. Durakları belli, istikameti belli…   Her “veda” bir hüzün iken, her “merhaba” bir başlangıç bu istasyonda.   Bagajların itina ile yerleştirilmesi çok …

İLKNUR İŞCAN KAYA Bayramlık Sabahlara Eren Çocukluk   Bayram müjdeleyicisiydi mutluluğun. Annelerimizin özene bezene; tokasıyla, kemeriyle takım diktiği elbiselerimiz; gıcır gıcır ayakkabılarımız elimizde, geceyi sabah etmekti. Ve yine annelerimizin, insanları kısım kısım ayırmayan tarağı değerdi …

İLKNUR İŞCAN KAYA Umudum ve Umutsuzluğum   Bugün, iki ağır misafir ağırladım; çam kokularının arasında, kırmızı badanalı evimde…   Umudum ve umutsuzluğumdu kapımı çalan… Birbirlerini hiç sevmezken, aynı zamanda gelmeleri tesadüf müydü bilinmez, elimdeki portakalı …