NECATİ SARICA Selahattin Yıldız’a Mektuplar 5 Sevgili Dostum Gecenin keder yüküyle saat dörtte çalışma masamın başına oturdum ve mektubumu yazmaya başladım. Yeni bir benliğin kıyısında olduğumu hissettiğim bir zamanın şiirinde "Çeşmelerin başında beklediğim mermeri …
Devamını Oku... NECATİ SARICA Selahattin Yıldız’a Mektuplar 4 Sevgili dostum, sigaramdan çektiğim ateşli bir duman gibi kaderim ciğerlerimde inlerken, tüm mevsimlerinden kesilmiş bir adam olarak, bilmiyorum hala bir kalem tutuyor olmam neden… Yazmalı mıyım! Flaubert, yazma …
Devamını Oku... NECATİ SARICA Selahattin Yıldız’a Mektuplar 3 Sevgili dostum ömür dedikleri varsın kanasın dursun, ancak böylece insanın kendisine yaklaşması mümkün herhalde. İnsan kendisinden koparılmış bir çiçek gibi hep bir düş kırıklığı içinde bir düğümü bir …
Devamını Oku... NECATİ SARICA Selahattin Yıldız’a Mektuplar 2 Sevgili dost, sana bu mektubu tam da burası gurbettir dediğim yerden, vahşi olup da kafeste tutulanlar için bir dua gibi yazıyorum. Sayrılıklarım ve ben… Tehcir ve yalnızlıklar iklimine …
Devamını Oku... NECATİ SARICA Selahattin Yıldız'a Mektuplar 1 Sevgili dost, Bir mahkeme zaptı kadar kesin konuşup irticalen sustuğum günlerde değil de, dağları denizlerden inerken gördüğüm kesinlikler içinde tanıştığımıza çok memnunum. Çünkü o zamanlarda seni tam …
Devamını Oku... NECATİ SARICA Mahallemin İnsanları 6 |ÖYKÜ| Salaman baba, günahları yüzüne vurgun, denizler taşarsa diye her an ceplerinden bir ada vapuru çıkaracakmış edasıyla arşınladığı Paris sokaklarında o zamanlar daha emekli olmamış konsolos Fuat beyle tevafukken …
Devamını Oku... NECATİ SARICA Mahallemin İnsanları 5 |ÖYKÜ| Salaman baba Londra'nın sokaklarında gezinirken ekmeği yay gibi gergin bulmuştu ve Paris'in en büyük hilesiydi ekmek mağripli çocuklara. Doğusu hep tütün sarısıydı, Batısında kelebeklerin kanat vuruşlarını bile vuruyorlardı …
Devamını Oku... NECATİ SARICA Mahallemin İnsanları 4 |ÖYKÜ| Seneler sonrasına bir randevuymuş sanki benim bu mahalleye gelişim, daha önemsiz bir figür olmak için, uçarken vurulmuş kuşlarla seher dallarından dökülüşün feryadı içimde. Gözlerimi her yerde gezdirdim kirli ve …
Devamını Oku... NECATİ SARICA Mahallemin İnsanları 3 |ÖYKÜ| Fonda MFÖ “ele güne karşı yapayalnız”. Herkes birbirine tezgâhlarda solan çiçek burada… Manayı kelimenin kalbine indiren Rabbe şükürler ile… Kendi külümden yatağımda yürüdüğüm aynalarda yüzümü ararken kendimi tanıyamadığım. …
Devamını Oku... NECATİ SARICA Mahallemin İnsanları 2 |ÖYKÜ| Kalbi küt küt atıyordu Kontes’in, son kovaladığı çöp toplayıcı aileye saldığı korkunun verdiği zafer duygusuyla. Yancısı ve yardakçısı olan Gece ile birlikte kazandıkları yeni zaferle çarşı korunmuştu. Çarşının …
Devamını Oku...
Asanatlar Şiirden Sinemaya