NUHAN NEBİ ÇAM

NUHAN NEBİ ÇAM Kaptan |ÖYKÜ|          Akşamdır.        Ay, karlı dağların üzerinden doğuyor. Yamaçlardaki karlar ayın ışıltısını yansıtıyor.        Köpekler hep birlikte havladı.        Sobada yanan kozalaklar patladı.        Oturduğum yerde sırtım duvarda, kendimden geçmişim. …

NUHAN NEBİ ÇAM Maraş’tan Geçersen Eğer |ÖYKÜ|   Uyandım. Gecenin üç yirmi suları. Şafak atmamış. Zaman. Çılgına çeviren. Tenha. Evin loş karanlığında yazı masama ilerledim. Sokak lambalarından perdeleri aşan ışık odamın boşluklarına vuruyor.   İstanbul öylece …

NUHAN NEBİ ÇAM Ruhumun Yolculuğu |ÖYKÜ|   İstanbul öylece bakıyordu. Öylece duruyordu, sessiz. Katil, bıçağı önce ciğerlerime sapladı. Kasıklarıma ve baldırlarıma sonra.   Fahişe kikirdedi, ardından kahkahalarla güldü. Açıklardan sandalıyla bir balıkçı geçti. Yorgun ve sarhoş …

NUHAN NEBİ ÇAM Kötürüm |ÖYKÜ|   Duvarlarını leylakların ve hanımellerin kapladığı bir caddeydi burası. Trafik ışığı vardı, yaya geçidi… Sokak lambasının külahlı başında bir karga duruyordu. Şehir, zamanın derinliğinde ve mekânın genişliğinde büyüyordu.   Bir çift …