TÜRKAN EMRE
Çırası Yanmış Sensizliğimin
Çırası yanmış sensizliğimin
Sana vurgun ben bucaksız bir sahra
Sana hasret gibi
Sebebi doyurmak gibi
Çarelerim çaresiz
Yeşim ve pembe gibi
Zümrüdüanka gibi renklerim var
Dışarıdan bakınca kara çalar
İçine girince umman
Med cezir raks eder göğsümde
Dert değil çayın karası onu açacak su varken
Dert değil gözyaşımı silecek olan sen varken
Güzel tarifsiz
Mizan lügatsiz kalıyor
Heybetinin yanında
Son bir cümle yazılmıyor
İntizam bitmediğinden
Biri öğretsin bu acize öğretilmeyi
Ehlileşsin sancılar
Işıldasın hüznümün sığınakları
İntizam veremiyorum halime
Yersiz yurtsuz kalbim
Yokluğundayım avare