CAFER TURAÇ
Dilsiz
Okul önleri önlüksüzdür hocam
sansarlar susar laleler çatlar gülümsemekten.
benim bildiğim akşamüstleri laf atılır Albert gibi
limuzinlere ve güzelim kızlara
kahramanların alınganlığıysa ağır bir soru
kaybolan bir şey yoktur oysa
kederle üşümüyorsa insan.
ben Neşet’ten önce de
hep kalbimle baktım dünyaya
‘kavuşmalar gavurluk’ sayılmasa da.
Cevapsızım, dilsizim, diyorsun ya
adın şehrin içinde dağılırken
defterler dolusu yalnızlık başlıyor
bir kelime etsen bana, tütün desen
Adıyaman geliyor aklıma
saçlarını düz tarıyor çocuklar
buğday benizli kamyonlara
binmeden daha.