AHMET AYDIN
Durul Artık Ey Kalbim
Şarap kokar bağ bozumunda bağlar
Kızlar ki üzüme tepinen taylar
Ter akar çatal göğüs arasından
Güneşi çalınmış aydan, aşktan
Durul artık ey kalbim
Yetmez mi daha acılarla geçindiğin
Atlar konuşlandırılmış acının teline
Gam vurur, inen yerini bırakır yeni binene
Sağrısında mahmuz, sırtında kırbaç izleri
Yaralı koşan ey at bağışla beni
Koşturma beni ey ceylan aşkına
su aşkına, dağ payına çıktım yola
Bulurum seni bir seherde, bu yangın benim
Vurgun yemiş dayanmada bu sabır benim
Aşkımı kulağına üfledim fısıltıyla
Fısıltı yankılandı dağdan yayıldı obaya
Sevgili hangi yönden eser rüzgârın
Kokun hangi dağdan, yayladan
Bi' de essen kokusuyla Bingöl'den
Çamlıktan, çoban çeşmesinden
– Ey hayat sil baştan yont beni
Sevişelim, yanalım pervane gibi
Aşkın ey perisi çal getir
Muhtaç olduğum aşkı içeyim kana kana