Asanatlar "şiirden sinemaya" 
SITKI CANEY
Ebuzeran ( 18 ) Allah Var Ya
unutarak ve kanatarak kendimizi
her an yeniden geçiyoruz
postmodern alçakların hiçbir zaman geçemeyeceği denizi
varsın fırlatsınlar ateşe bizi
varsın buzdan boşluklara atsınlar
bulur bizi bir rüzgâr çıkarır baharlara
dağlara üstündeki karlara
yağmurlara kırlara
uçsuz bucaksız şarkılara
bir rüzgar çıkarır bizi
tam da o zaman gökdelenlerin dibindeki faizi
çıkarıp yuvasından
çarparak çarparak bulvarlara…
derken şiir kabuk tutmaz bir yara gibi kanıyor
yani sırası mı şimdi
tam da filmin en güzel yerinde on dakika ara
aklıma ebuzer geliyor hemen ardından che guevara
elbette hiçbir zaman tam olarak bilemeyeceğiz
kimler takıldı hangi kaderlerin ördüğü hangi ağlara
artık kendi yaramızı kendimiz deşeceğiz
yeniden düşeceğiz yollara
içimizdeki ırmaklara dalarak
çıkarak içimizdeki dağlara
madem ki hüzün renginde akdeniz
madem ki mavi marmara…
hani insan ölmeden önce son kez anar ya
hani insanın içi sessiz sessiz kanar ya
hani şu bilge delikanlılar devrimci ihtiyarlar var ya
hani her yudumlayışta çayı yeni bir duadalar ya
hayat ne kadar gerçek devrim ne kadar rüya
hakan, ebuk, bahadır, sadık, alper, ilhami
gökhan, fatih, ibrahim bitmez ki saya saya
yok mu hepimizi götürecek bir gemi
yedi yıldır ankara…
ah canım arkadaşlarım, ah sevgili teodora
insan böyle düşüne düşüne
ağlar ya
olsun Allah var ya
Allah kerim Allah yar ya
