Asanatlar "şiirden sinemaya"
TÜRKAN EMRE
Emre
Prangası eskimiş hüzünlerimin
Gözyaşı kalemiyle yazıyorum sana bu mektubu sevgili
Kupkuru çöllerde gül açtıran merhametinden ümitle
Bulanık denizlerin kayıp hazinesi gibi olan
Gözlerinin hatrını sorayım önce
Nasılsın?
Ağlıyor musun?
Sen olsaydın böyle olmazdı değil mi?
Bir kabrin bekçisi olmazdı mesela
Körpecik Emre’nin annesi
Nasılsın?
Ağlıyor musun?
Ağlama!
Kuruyan gözlerimin yaşına değmez
Ağlama, duânın âmini olamamış sözlerime değmez
Bir cihat meydanının silahsız cengâveri
Kınından çıkmayan hançerin sahibi olmak kolay değil şu sıra
Nasılsın?
Ağlıyor musun?
Zindanım olan dünyanın gardiyanı gibisin
Ağlama korkaklığına
Söylesen de duyamazdım zaten
Aşk aşığı kör ve sağır edermiş
Ağlama değmez!
