Asanatlar "şiirden sinemaya" 
DİLEK GÜNEŞ
Ey Dost
Bir Dost’un elinde bak harap oldum
Aşkın enginine daldım kayboldum
Yorma beni ey dost, hayli yoruldum
Beni soluklandır demeye geldim!
Ver elini, vursun aynaya aks’im
Aşkın yangınında yansın yüreğim
Aşk-ı İlâhî’de ben bir âcizim
Bana nefes ol dost, demeye geldim!
Aşk ızdırabının en derininde
Kaldım öyle, yok ki derman derdime
Bildiklerim aşkın bilinmezinde
Ara bul beni ey dost, demeye geldim!
Ne çare; bilmiyorsun, bilemezsin
Aşk'a dur denilmez ki diyemezsin
Ben gibi yanmayınca göremezsin
Beraber yanalım, demeye geldim!
Bana yeter senin dostun olduğum
Kalubela‘da kaybedip bulduğum
Aşk dolu gönlünü, gönül bildiğim
Gönlüme yaren ol, demeye geldim!
Aşkın yangınında sana savruldum
Bir bilinmez sırda virane oldum
Yâr yolunu ancak seninle buldum
Ömrüme Şems ol dost, demeye geldim!
