Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HARUN KAYA
Fecir Öncesi III / Her Gece Koynuna Girdim
Kırkımı geçtim
Anladım sevdiğim
Anladım neymiş erbain…
Alışmak perdelermiş anlamı
Anlama açılan perde gibi
Araladım sînemi de oturdum içime
Ben her gece, her gece sevdiğim her gece
Fecre yakın sükûtlarımla yeniden
Çıkınımdan çıkardığım umutlarımla yeniden
Yeniden sevdiğim yeniden
Yeniden sana yöneliyorum
On iki yaşımda yürüdüm ovalı bir dağdan
Bağ kondurmuş olsalar da adına
Sümbül çayır ovasıyla meşeli dağdır aslı
İşte sevdiğim oradan
Her biri ayrı bayram eyyamlardan
Korkuyla karışık seraplarımla
Yürüdüm işte yürüdüm kollarına
Henüz on iki yaşımda
Ve teneke bir sobayla baş başa
Bıraktığından beri babam
(Âh babam, Nosdilim, Erikkayam)
Bir soba sıcaklığı kadar yakın
Sardın sarmaladın beni
Hiç ama hiçbir zaman
Baharla kaldırılan şu palto kadar bile
Uzak kalmadık seninle
Her gece koynuna girdim
Koynunda büyüdüm ben sevdiğim
Şu ayaza çalan saçlarım bu yaralı bakışlar
Şöyle hafifçe dizlerime eğilmiş gövdemle barışık
Ve kaykılmış başımla dargın kilitlenmiş parmaklarım
Ve dalmalarım, gitmelerim tâ uzaklara
Emansız yaram oldular…
Bak yine ellerin uzuyor ellerime
Fecre yakın yine sana
Yine sana sevdiğim
Yeniden sana içleniyorum…
