Asanatlar "şiirden sinemaya" 
SELAHATTİN YILDIZ
Gaz Lambası Fitilinde Duvar ve Tavan Tiyatrosu
Gaz lambasının ışığı duvarda masalsı şekiller oluşturup kayboluyordu. Her biri farklı canlılara bürünüp lambanın ateşinin oynamasıyla şekil değiştirmeye devam ederdi. Çocukluğumun akşamları hep böyleydi. Mini bir tiyatro sahnesiydi çamur sıvalı evin beyaz duvarı.
İlk tiyatro sahnelerini evimizin duvarında izlemiştim. Anneannemin anlattığı masallardaki karakterler yansırdı duvara. Bazen duvara bazen de tavanda belirirdi bin bir türlü şekillerle. Bizim evin tavanı ahşap olduğu için gaz lambasının gölgeleri ağaçların arasından sızarak kırılırdı. Gerçi herkesin evinin tavanı ahşaptı. Bazen bir canavar saklanır ve beni izlerdi ahşap tavanlı evimizde. Ben yorganı kafama çekmiş al karısının (çocuk kaçıran kadın) korkusundan nefesimi dahi kendim duyamayacak şekilde alıp verirdim. Ama anneannemin anlattığı masalda uzak ormanlardaki altın yumurtlayan kuşun yumurtasını görmeye gitmek istiyordum.
Hayalen dahi yatağın altından çıkmak beni korkutuyordu. Bir ara annemin sesini duydum ve biraz odun almak için dışarı çıktığını farkettim. Anneannemde bende gideyim geç oldu dedi o sırada. Oda da yalnız kaldım ve tepeden beni izleyen hayaletle başbaşa kalmıştım. Kalbim hızlı hızlı atmaya başlamıştı. Bir anda cesaretimi toplayıp başımı yorganın altından çıkardım baktım ki kaybolmuş. Çünkü lambanın fitilindeki ateşin danseden ritmi farklılaştığı için yeni gölgeler meydana getirmişti. İçimden bir oh çektim tavanı ve duvarı şöyle bir izlemeye başladım.
Yeni yeni şekiller belirmişti ahşap tavanda. Büyük bir köşk vardı dağların yamacında. Bir yanda uçuşan kuşlara benzeyen şekiller. Yarım yamalak bir köprü. O da ney kurt mu o. Daha neye benzediğine karar vermeden yorganı çektim başıma. Görmemiş gibi yapıp kendimi kandırdım. Öyle kurt olmaz kulakları tavşana benziyor dedim. Evet o bir tavşandı. Kurt muydu yoksa. Yok yok tavşandı tavşan. Annen benim duvardaki şekilleri bir şeylere benzettiğimi bilirdi.
Annemin odadan içeri girdiğini kapının gıcırtısından anladım. Yorganı kaldırmadan anne o duvardaki kurt mu tavşan mı diye sordum. Kurtta değil tavşan da değil yat uyu dedi. Annem işte akşama kadar ev ve bostan işlerinden duvardaki ve tavandaki tiyatroyu izlemeye zamanı mı vardı sanki.
Ama ben her akşam gölge oyunlarıyla bir tiyatro izlemeden uyumazdım. Ne büyük lüks değil mi. Bütün kahramanlarını benim seçtiğim ve sadece benim izlediğim lüks bir tiyatro salonunda yaşıyordum. Yokluğun zenginliğinde ne de güzel günler yaşamışım farkında bile değildim.
Gaz Lambası Fitilinde Duvar ve Tavan Tiyatrosu
