Asanatlar "şiirden sinemaya" 
YILMAZ EKİNCİ
Göğümde Büyüyen Bir Yangındın
I
Suyun öte yakasında
Talan edilmiş bir coğrafyada
Üşümüş bir çocuğun sesi düşer dizelerime
Tarifi ile tasnifi mümkün olmayan gözlerini gördüm
Gözlerin ah Mezopotamya kokardı
II
Geldim
Yasak kentlerin hududunda
Bir kuş gibi kanat çırptım göğünde
Şiirler yazdım sana ay ışığı altında
Gece ve gündüzün eşit olduğu zamanlarda
Yoktun
Yokluğun deniz meltemi kokardı.
III
Ben
Geldiğimde
Sen hep giderdin uzaklara
Sol yanım üşürdü
Bir yağmur olur düşerdin toprağa
İkindi vakitlerinde
Yüreğin gökkuşağı renginde açardı.
IV
Sen
Geldiğinde
Az kalır çokça giderdin
Alnındaki çizgilerde okurdum
Geçen zamanı
Tenin yaz yağmurları kokardı.
V
Ahhh!
Bir zamanlar
Bende suyun öte yakasında
Dalımda özgün bir yapraktım
Dokundun
Aktı yüreğimin suları
Koptum yörüngemden
Şimdi bütün sözlerim
Zemheri mevsiminde çiçek açmaya hazır
Ellerin ilkbahar kokardı
VI
Gittin
Kuzeyde esen bir rüzgâr oldun
Dudaklarım çatladı güney rüzgarlarında
Oturdum sonsuza açılan denizin karşısında
Seyrettim sendeki beni
Ne uzaktı ne yakındı
Sende kalan bende tüten bir hasretti
Şimdi saçların dağ rüzgarları taşır
VII
Gittin
Gözlerinden baktım dünyaya
Bitimsiz bir seraptı gördüğüm
Göğümde büyüyen bir yangındın
Yokluktan varlığa yolculuk yaptım
İnsan denen meçhulü gördüm
Suya anlattım su sustu
Bir sen idin içimde raksa duran
Şimdi yokluğun içimde bir alev gibi tüter
VIII
Ahhh ne kadar kendimin uzağına gittimse
Dalgaların gelir oyardı kıyılarımı
Şimdi yüreğim
İki suyun yakasında
Tuna ve Fırat‘ın akışında
Omurtag meydanında
Muhacir bir kızın yalnızlığında kanar.
