İSMAİL OKUTAN
Göl Gazeli
Aşkı kim bilir senden ziyade
Kim yürüyüşe çıksa kıyıda emrine amade
Dolunayın altında bir yıldız cümbüşünde gezinir
Gül savrulur çiçek tozu estirir rüzgâr
Küheylanların sırtında çıkarım yürüyüşe
Ceylanların ürkekliğinde eriyip
Yaprakların hışırtısında
Gecenin inceliğinde kaybolur gecenin içinde
Göl kenarında yürüyüşe çıkalım seninle
Gölün fısıltısından başka bir ses
Dünyadan bir nefes olmasın
Bağırtılar, patırtılar ve gürültüler olmasın aramızda
Terk edilmişlikten sitem eden gölün
Gizemini ben anlatabilirim sana
Kahrından çıldıran nehirlerin
Dilinden konuşabilirim seninle
Çölün fısıltısını duyabilirim yağmurun altında
Suyun şırıltısından ve kuşların cıvıltısından
Başka söz olmasın aramızda
Üşüyen güvercinlerin bakışıyla
Çiçeklerin taze kokulu diliyle
Sevginin sıcak sözcükleriyle
Kelebeklerin kanadında uçan kelimelerle
Hafif hafif konuşabilirim seninle
İşte böyle her işte seni düşünürüm
Kelebeklerin kalp atışlarını
Toprağın nabzını sayabilirim
Karıncaların ayak sesini
Binlerce kilometre uzaktan kayan yıldızların
Çocukların kalbinde kopan fırtınaların sesini
Duyabilirim seninle iken kıyında gezer iken