İLKNUR İŞCAN KAYA
Güz Misali
Bir güz emanetçisiyim
Kara kışlara gebe
Irmakları bağrında saklayan
Aşkla bakılan bağları yangın
Baharları yanık…
Keselerin her biri hazana borçlu
Yoksul ruhlar
Kayboluştan/gidişten/terk edişten
Feryat taşar
Işıkların arasından geçerek
Tek tek inenlerden…
Sesler…
Kırmızı meyvelerde damla damla
Üşür ayazda/karanlıkta
Kaybolur sonra
Çağlayanlarla
Ölüm uykusunda…
Kayıplar düşülür
Fırtınaların sürüklediği ıslak bakışlardan
Yolduğu sisler parça parça
Kırık aynası kanatır gücünü…
Çakıl taşlarına saklı güveni
Avucunda korur solgun güz/üm
Her an
Güneş aradığında…