Hayat Takılıyor Sözlerime

NECATİ SARICA
Hayat Takılıyor Sözlerime
 
Geçerken içimde yıkılan köprüleri bir konuşsam
ağlamaktan usanıp
ben ruhumun solgun bir kız kardeşiyim diye söylediğimi
kuşların uçuşuna ve ağaçların öylesine Müslüman duruşuna
can teslim edemiyorum gözlerim takılıyor hayata
ve ben yine bir yeniye yorumlanırken
ölümün hakikat meleği duruyor karşımda
canım avuçlarımın içinde uzatsam diye ellerimi gökyüzüne
yine sözlerim takılıyor hayata
karıncaya kardeş olan kartalın pençelerinde kelimelerim
sancılar içimde yazamadığım kalemin kanıyla tutulduğum
küçük küçük gözyaşı kelimelerim takıldıkça dudağıma
bir garip diyarların bilinmez kapılarında
ruhumun yalnızlığı tecrit edilmiş duvarlar arasında
yine boyumdan aşıyor gördüklerim
 
Neye yorsam ben bu halimi
yaşadıklarıma mı saysam ben bu halimi
hayat gözlerime takıldıkça eremediğim gerçeğime
bir serçe kuşu kımıldanışıyla bile söyleyemediğim
içimi kemiren köprülerden geçerken parça parça oluşumu
savunmasız çaresiz köprülerin altından insan sularım akarken
can teslim edeyim dedikçe dilime dudaklarıma takılıyor
hayat takılıyor sözlerime kalmamışsa şu dünyada kanadım elim
meşakkatin elinden al beni diye söylediğim
ömrümün sonunu bir feryat gibi gördüğüm
al beni yanına üryanın olayım senin dedikçe
hayat yine takılıyor gözlerime
dilime dudağıma yapışıyor canım hayat takılıyor sözlerime
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir