Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSMAİL OKUTAN
Henüz Keşfetmedi İçimdeki Kıtayı Araştırmacılar
Gözlerim bulutlarda, yüreğim kuytularda
Çığlıklarım boşlukta kaldı, ellerim boşta
Aklım seni saklayan uydularda
Gövdem bir yeri kaplamıyor,
Gölgem neden takip etmiyor beni
Ne kadar yürüsem ne kadar koşsam
Neden bir yol aldırmıyor bana ayaklarım
Öğrendim, yavaş yavaş ölmekmiş meğer yaşamak
Henüz keşfedemedi içimdeki kıtayı araştırmacılar.
Bir ses yüzüme çarpıyor
Bir sessizlik içine alıyor beni
Sarp kayalıklar içimde, hangi sırları saklıyor dibinde
Nereye yürüyorum, çile ile hile içinde
Atom beynimde parçalanıyor
Beynimi dağıtıyor bu sevda.
Hangi rüzgârla hangi dağa savruldum
Bilemedim, hangi yalanla avundum
Göbek bağım bir eylem yerine atılmıştır muhakkak
Annem sessiz ve sakindi, miskti elleri
Babam mistik bir adamdı, ondan öğrendim mücadele etmeyi
Nereden bulaştı bana eylemin bu kadim hali
Köstek olmasın bana kimse, ayaklarım kavi, adımlarım geniştir
Bir kaplumbağa yürüyüp geçiyor uzun menzilleri
Gözlerim gür bir pınar, bütün mendillerim ıslandı
Bir aşk ateşi ile kalbim yanar, yanar taa ciğerlerim
Çığlıklarla yanar can evim
İçimde sağanak bir yağmur yağar
Ayışığına âşıktır yüreğim
Henüz yapılmadı aşk evinin yolu
İçimden geçiyor herkes.
Atardamarımdan vuruyor kalbime, o sevda
Erken terk etmedim hiçbir şeyi
Tükenmedim hiç erkenden
Sönmeyecek hiç bu sevda ateşi, sönmeyecek biliyorum.
Kalbim kaldı sevdiğim bir kalpte.
