Herkes Yaralı, Herkes Kırgın
Herkes öyle yaralı herkes öyle kırgın ki…
Kıpırdamaya, söz söylemeye korkar hale geldik!
Kıpırdadıkça bir yüreğin yarasına dokunur, konuştukça bir yürekte yeni bir yara açarız korkusu!
Kıpırdayamadıkça her yanımız ağrıyor, konuşamadıkça sözcükler birikerek çığ olup bizi de önüne katarak sürüklüyor bir bilinmeze doğru…
Konuşamadıkça, birikmiş yaralarımızın boşluğunda sanki iç sesimizle birlikte boğuluyor sesimiz.
Konuşamadıkça boğuluyor sanki şiirler de, şarkılar da…
Susarak boğuyoruz sanki şiirleri de, şarkıları da…
Ama nasıl konuşabiliriz ki, herkes öyle yaralı herkes öyle kırgın ki…