Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CUMA KARAARSLAN
Hoşça Kal Ömrümün En Son Gül’ü
Su derin
Dağ yaman
Gök sonsuz başkaldırısı kederin
Gönlün gibi aydınlık şafakların nerde
Neden böyle simsiyah senin seherin
Dağ yaman
Su derin
Güz, sineme kurulan hazan
İçim özlemin ateşiyle kül
Dilek tutmaz
Yetmez gönül
Üşümüş bir kere gül
Fani murad’ım zemheride karakışta
Üşümüş gönül
Gözler dolmaz artık donmuş bakışta
Sen olsan da
Olmasan da
Artık gitme vaktidir
Artık durulmaz bu yokuşta
Sorma nedir
Nedendir bu garip hal
Hoşça kal ömrümün en son gül’ü
Hoşça kal
