Hüseyin Gündüz Hat Sergisi “Harflerin Ötesi”

Bir medeniyete mensup olmak, o medeniyetin yapıtaşlarıyla yapılan kültürel temasla ilgilidir. Bir havzada doğup büyümek tek başına bize aidiyetlik bahşetmez. Önemli olan bir medeniyette yaşamak değil bir medeniyeti yaşamaktır. Örneğin İstanbul’u yaşamak, şehir kültürünü inşa eden somut ve soyut abidelerin ihtişamına ram olmaktan geçer. Zeytinburnu’nu yaşamak da ufkumuzu Merkez Efendi’nin isminin doğduğu kıssayla hizalanmakla mümkündür.

Medeniyetimizin yapıtaşlarından biri hiç şüphesiz yazıyı sanat kılan hattır. Genel ilkeleri 2. Beyazıt döneminde Üstat Şeyh Hamdullah tarafından belirlenen ve günümüze kadar büyük sanatçılarımızın yeni imkanlar katarak oluşturduğu büyük bir gelenektir bu. Dünyayı kendine hayran bırakan şaheserler veren bu sanat ilhamını özellikle kitap ve peygamber aşkıyla inşa edilmesinden alır. Aslında soyut harflerin bir araya gelerek oluşturdukları terkipten kelimeler doğar. Kelimeler de fiiller ve nesneler dünyasından bir şeyin yerini tutan anlamları oluştururlar. Dilin bu büyük imkanı hattat için gereklidir ama yeterli değildir. Hattın sanat olması, bu imkanla yetinmeyip anlamı aşarak bir varlığın yerini tutmanın ötesine geçmekle mümkün olur. Bir sanatın sınırı zihnin sınırını geçmekle varılan bir yerdir. Dil temsil eden ve bizi insan kılan yanıyla olanüstü imkanların alanıdır. Sanatla bütünleştiğinde varlığı temsil etmenin sınırını geçip, bizzatihi varlığa dönüşür. İşte daha önce var olmayan, var olanı yansıtmayan bu olanüstü yapı biriciktir. Sanat yaratılanı yansıtmaz, yaratışı yansıtır. Bu imkanüstü seviyeye harflerin içinde kalarak, harflerin ötesine geçmekle ulaşılır.