Asanatlar "şiirden sinemaya"
TÜLAY AYDIN
İki Nefes Arası
Bir tek kendimden kaçamadım
Ve ne zordur kendinle yalnız kalmak
Benim dediklerim bile bana ait değilken
Ve ne zordur başka bedende misafir olmak
Alışmaya çalışıp kendine yabancı kalmak
Bu şehir bizi terk etmeden gidelim buralardan
Yoksa tutup bırakmayacak yaramızdan
Kuşlar bile tutsak bu şehirde
Özgürlüğü çalmışlar kırık kanadından
Nereden eserse essin rüzgâr
Nereye savrulursak savrulalım
Sevgimiz yarım, yaralarımız olsa da derin
Giderken kimse ağlamasın ardımızdan
Şimdi halimi döksem ortaya yorulacaksın
Ah kalbim! Yine kırılacaksın
Söz verdik ya, susacaktık
Bundandır giderayak ahdimiz bozulmasın
Hadi ömür birliği edip
Sessizce buraları terk edelim
Koynumuza hüznümüzü de alıp
Lirik bir şiirde gizlenelim
Sahi, bir ömür dediğimiz nedir ki?
Toplasan hepsini, iki nefes arası
Gün çilesini akşama devirirken
Gecenin koynunda acılar emzirilsin
Sabaha umut beslenirken
Sevincimiz kursağımızda kalmasın
