NURAN KÖSE BAYDAR
Kim
Kirpiklerime asılı kaldı bir düş kaçağı
Bıraksam sırılsıklam olacak gece
Gözlerinin mercan maviliğinde
Delice yağmura tutulmak gibi
Sarsacak kâğıttan duvarlarımı
Bıraksam densiz bir falcı
Üç vakti fısıldayacak kalbime
Kim inanır,
Kitaplar arasında kurumuş çiçeğe
Söz yaşları can versin
Bir rüzgâr hıçkırığı tenhalarda
Öksüz başım dizinin dibine müptela
Âh mümkün olsa eserdim sahralarda
İçimin kızıllığında bir karanfil kokusu
Alıp götürür beni huzurun diyarına
Fecre yakın bir vakit
Çekip alır gölgelerden tüm sessizliğimi
Kim bilir,
Bir martının kanadında can veren dualar
Kıyama duruyor belki, rahmani avuçlarında
Miladımdır gözlerin, tutuştukça sevda
Uçsuz bucaksız zamanlardan
Kopup gelen bir ay parçası
Kilit vurur beyhude geçen yorgun yıllara
Aynalarda titreyen bir hayalin silueti
Düşerken bin parça toprağa
Sus pus olur gök kubbe, yağar vaveyla
Kim anlar,
Ateşte kavrulmuş bir gül ocakta nasıl tütsün
Dumanı içinde olanın ciğeri küle mi dönsün