MEHMET BAŞ
Kırılgan Gülleri Sakla Koynunda
Depremler geziyor toprağın altında
Ben matematik bilmeden de sevebilirim seni
Çarşılarında güller satılan bir şehirde
Dolaşırız seninle el ele
Dilimize nakış nakış işlenmiş türküler
Bir sefer başlatırız dağlara doğru
Leylaklar ve çalı çiçekleri arasından
Baharın kalbine doğru koşan atlarla
Yeşil gözlerinde büyür umutlar
Bozulur ordular baktığın yerde
Yağmura dönüşür göğün endamı
Seslerle dolar tenha sokaklar
Damıtılmış bir yalnızlığa mahkûm zamanlarda
Günler kurulmuş bir saat gibi beklerken
Saklanır bir çölün kalbinde eski şehirler
Viraneler içinde sarayları düşlerken
Kırılgan gülleri sakla koynunda
Yaralı bir ceylanın ardından ağla
Bulutlar kaynasın dağın ardından
Bir hüzün alevinde kalbimi dağla
Ekmek gibi su gibi aziz sözlerim
Ve kutsal kelimelerim var sevdaya dair
Nasıl gelirsen gel açıktır kapım
Tabirsiz rüyaların tabiri bende