TAYYİB ATMACA
Külüngün Taşlara Çizdiği Nakış
İlk senden öğrendim kazma tutmayı
Kayaya külüngü töllü vurmayı
O gündür bu gündür aşkı anınca
Kafeste kuşumun gözleri parlar
Ah usta bu işler ne güzel işler
Şimdi bu mesleği kaç kişi düşler
Dört mevsim kavuşmak umudu ile
Bağrına bağrına vururdun taşın
Ne ekmek isterdin ne su isterdin
Ara sıra başka dağlar kalbini
Yaslayıp kalbine seni dinlerdi
Ah usta o günler güzel günlerdi
Hani unutup da kendi derdini
Mecnuna yanardın Leyla’dan yana
Ya Allah deyip de külünk vurdukça
Çıngılarla yalım alırdı kaya
Kaya kül olurdu O’nun izniyle
Uzardı kulacın Şirin’den yana
Antika olmaya fazla kalmadı
Gülecek bizlere yeni yetmeler
Güller seralarda camekânlarda
Bülbüller nerede kimseler bilmez
Aşk deyince çöle yağmur inerdi
Ah usta o günler güzel günlerdi