Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CAFER TURAÇ
Mutluluk Fotoğrafı II
ah! bana yakışan bir kekliksin binlerce teşekkür sana
eğdirmedin başımı önüme, utandırmadın, artık yorgun değilim
ey çığlıklar, ey donuk yazlar, hırkanıza alarak unutun beni.
azlığın kayboluyor, sılam çoğalmıyor,
beni güneşlere tutuyorsun, seslere,
parmaklarının köpürttüğü suları yudumluyorum,
duraklara, gezgin bir eşkiya gibi iniyorum,
silahım oluyorsun, onurum,
matemli kızlara dağıttığım sevincimizden üç beş selâm alıyorum geriye
şimdi ne mahreme yanaşan bir suratım var; ne de yarasalar uçurtan
daha iyiyim şimdi
bir çımacı olabilirim
ekmeğini şiirle kazanan biri (kim tanık oldu güzelin sermayesine)
ama dünya söyletiyor beni,
dünya, sen yanımdayken küçülüyor küçüldükçe.
binlerce teşekkür sevgilim sana sigaram tütüyor ve kalbim tutuşuyor
bulvarlara çıkıp korkunç bağırmak istiyorum korkunç şarkılar söylemek
her kefesinde ölüm taşıyan tartılardan uzağım sen dengeliyorsun kanımı
bu alıp başını giden kuşlar, bohçasına sevgiler nakışlayan kızlar duygulandırıyor beni
iğde dallarına tünüyorum, evlerin saçaklarına, ışıklar düşüyor içime
gölgem kırılmıyor, kaldırımlarda dik adımlarla yürüyorum
otobüs camlarına sevda sözleri yazarak kahkahaya boğduğum oluyor yolcuları,
“içli bir şair geçiyor; yok mu şiir isteyen”
diyerek giriyorum parklara, kırkahvelerine
en son anlaşıyorum sözü yarım kalmış bir çocukla
ve onun lâl olmuş dillerini alarak gövdemin yalazına
bir türküye dönüştürüyorum, saygıyla, hazla.
Sevgilim, sevgilim bizi nasıl ağırlıyorlar ve kuşandırıyorlar çiçekler gibi.
o iyi insanlara minnet borcumuzu mutlu olmakla ödeyebiliriz ancak
bunları bir şarkı söylercesine fısıldamalıyım kulaklarına,
iyice duymalısın
iyice duymalısın, binlerce teşekkür sevgilim sana;
esirgemedin bu fotoğrafta benden kalbini.
13 mart1982
