Asanatlar "şiirden sinemaya" 
MEHMET ÇETİN
Narsisin Aynası
Aynaya bakmayı bilmediğimiz demler
Bizden usandığı demlerdir aynaların
En çok özlediği yüzümüzdü belki
Unutulmuş aynaların
Şeffaf yüzeyine tutunan suretimiz
Aynaya bakma dersleri yoktu
Ne yetişkinliğimizde ne de çocukluğumuzda
Her şeyin öğretildiği okullarda
Belki düşünebilirdik
İçine kapanan donmuş
Ya da
Biriken ve dağılan
Durgun ve duru
Kimsesiz bir su olabileceğini
Bir aynanın aynı zamanda
Kendi haline bırakıldığında
Nasıl bulabilirdik ama nasıl
Her şeyin
Ve herkesin
Ve kendimizin
Yaşanmış ve yaşanmamış zamanların
Geçmiş ve gelecek zamanların
Geçmiş ve gelecek zamanlara ait tarihin
Aynada seyrettiğini aynı zamanda
Ve seyredildiğini aynada
Bir ömür verdiğimiz diplomalarla
Aynanın dost ve düşman yüzünü
Nasıl farkedebilirdik
Dost ve düşman yüzleri
Hızla akan sayısız görüntüler arasında
Yapay aynalar karşısında
Sanal bir şehvetin
Sarhoş ve saralı bir kasırga gibi dolaştığı bu kentte
Aynayı bakmanın tehlikelerini
Yıkıcı ve onarıcı gücünü aynanın
Tuzaklarını ve uçurumlarını
Gizlediği ve dışa vurduğu sırları
Bu alfabe ile
Nasıl okuyabilirdik aynanın gözlerinden
Ve nasıl keşfedilirdik yüreğinden
Nasıl yorumlayabilirdik aynayı
Aynada görüneni ve görünmeyeni
Sirk aynalarına dönüşmüşken her şey ve hepimiz
Seyirciler için yaşanmış bir hayatın içinden
Bu yüzden boğuldu çoğumuz
Kendi suretine hayran Narsis gibi
Sadece ayna zannettiği sularda
Ve sadece su zannettiği aynalarda
_________________
Mehmet Çetin’i Rahmetle ve Özlemle Anıyoruz
