NİLÜFER ZONTUL AKTAŞ
Özgürlük Işığa Hevesle Başlar
oysa; sedeften sır sütunlarla ayakta duran yürek!
billûr suların akışına geçit verirdi ancak
titrek kuşlar konardı kemerlere
özgürlük ki ışığa hevesle başlar
avazı çıkmayan bülbüller
güllere sessizce okurken destanlarını!
ayaklarca yoğruluyordu katılaşanlar!
ellerin kesilen ferine inat…
ve ayaklar sonra yol almak istese de
ufkun kızıllığındaki nadide vakte!
dalgaların boynuna asılı rüzgârlara takılırdı…
sessizce ilerleyebilirdi yine de balıklar
sonra gemiler
sonra kalbimdekiler
bedenim sonra…
başını çıkaran her balık görürdü kızıl ufku…
sebat'ın sevdasıyla
yüreğim'de idi sıra…
ah yüreğim
…