Asanatlar "şiirden sinemaya"
ZEYNEP SEYYAH AK
Pranga Tutmaz Hiçbir Gidiş
Kalır gözlerinde, gözlerimde, bilirim eskimez o son
Aşka rakkas aşk gibi, artık bir kalbim yok mu sanıyorsun
Sarpa sapmış bütün mesafeleri, yüreğimize yükler zaman
Bizi çevreleyen sonsuzluktan
Gitme vakti duruyor ve pranga tutmaz hiçbir gidiş
Gün gelir karanlığa mahkûm bırakabilirmiş, sığınaksız ümitler
İçimizde hep bir bulut sakladık incitmeden,
Baharlarımızı hatırla
Kurşuni renkler ile bu halimize inat …
Sen mavi gecenin şavkında suskunlaşan nehrim
Aksan karışacaksın gözyaşıma
Muzdarip ey şehrim
Alıp gidebilsem başımı bu rüyadan uyanıp
En çok da korkularımdan emin olup cesaretleri kuşanıp
Ne çok boş sözler ile bocalıyorum hudutlar aşarcasına
Sen olmadan
Varılmazlara
Ne çok sürülüyor yolum
Bilemezsin!..
İnan tebessümler kırık başucumda
Yalnızlığın nefesi üzerimde pervane
Bir kandil gibi çocuklaşıyor benimle
Eksikliğini tamamlayan her şey burada sanki
-Çay- tütün -pencereler ama yine de,
Mahzun her şey gibi reva kılınıyor bende …
Kilitli söz sandığım.
Anlamsız ,tesellisiz ve mücrim!…
Tek bir cümle kuracak olsam, senli yelkovanlardan
Sanki tufan kopacak oluyor gecedeki nakıştan…
Ne çok uzak sabahlar bilemezsin
Karanlığın şafağı öperek uyandırdığı vakitler
Gözlerimden geçiyor sana varmak hevesi
Geçiyor musun sende Süreyya yıldızı gibi
Duruyor musun o engin göklerde?
Sensiz ne çok yansımasız yaralarım aynadaki izlerde
Senin ile kanmayınca gönlüm
Sayar mıyım sanıyorsun ömrümden
Saymam zamandan sensiz bir an'ı
Saymam senin ile çekmediğim bir ah'ı saymam!..
