YAREN KAYIP
Şairler de Yenilir
Ben sana şiirler biriktirdim
ve düşler…
Gülüşünden taçlar giydirdim mevsimlere
nar çiçekleri
kiraz ağaçları
diz yaraları
masumiyet
giz’ler…
Ve beyazlar
gelincikler
yasemenler
hoyrat güzler…
İkindi meltemleri
üzüm bağları
yazlar
türküler…
Alabildiğine yangın
susabildiğine toprak…
Ve ahlar
ve keşkeler
olsaydılar be
olmadılar
şükürler
hamdlar
iyikiler…
Gel
gelme
git diyemem
kal diyemesem de…
Medler cezirler
medde
tut
tuut
tut bee…
İnsan yazamaz
en babayiğit olsa yenilir
şairler de yenilir kendine…
Şimdi
sana
aşka
ve geceye
dilime dolup gelen aha
ve sabaha…
Sor bir sol yanına
vuslata kaç var daha?
sığar bazen bütün mesafeler
dağ gibi değil de
bahçe duvarı kadar
eyvallah’a…