Acı Yol Arkadaşım

AHMET AYDIN
Acı Yol Arkadaşım
 
Bir yangınım
Kendi içimde
Savururlar külümü
Ben yandıkça
Bir ay doğar üstüme
Kızıl kehribar
Gidiyorum işte
Sırtımda acının
Yol haritası gömleğimle
 
Ey acı
Ah acı
Seni seçtim
Kendime yol arkadaşı
Bak ardına
Kimseler var mı
Kim tutar ki seni
Kalbi kırık
Birinden başkası
 
Kabuk bağlamış sözcüklerden
Sağalan aşklar sağdım
Ömre hükmeden
Keşke
Sende olsaydın
Tek kanatla
Arşınladığım bu gökyüzü
Suskun ve kırışık
Seninle tamlanırdım, unutamadığım
 
Dağlardan konuşurduk
Seninle
Yürürken patikalarını
Aşkı ve ölümü
Yamaçlarında keklik sürüsü
Puslu ve paslı gökyüzü
Paramparça yarıldığında
Yayılırdı
Toprak ve kekik kokusu
Aklımda kalan
Tenin yumuşak beyazlığı
 
Yıllarca aramışım
Kömürgöz
Çocuksu bakışlarında büyüttüğüm
Şeffaf, sıcak sevgiyi
Saymazsak olmaz acıyı
İnmişim dağlarını
Yürümüşüm ovalarını
En deli rüzgâr dilinde
Mağrur lotus renginde
Sana gelmişim, eşiğine
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir